Ορφ, Καρλ

(Carl Orff, Μόναχο 1895 – 1982). Γερμανός συνθέτης. Καθιερώθηκε αρχικά (1917-1919) ως διευθυντής ορχήστρας στο Μανχάιμ και στο Ντάρμστατ και κατόπιν αφοσιώθηκε στην τελειοποίηση των σπουδών του και στη διδασκαλία, στην Gunther-Schule του Μονάχου, στην ίδρυση της οποίας είχε συμβάλει. Αισθανόμενος βαθιά την έλξη του χορού ως μέσου μουσικής καλλιέργειας, δημοσίευσε το 1930-33 διδακτική μουσική (Schulwerk), με σελίδες συχνά μεγαλοφυείς, γεμάτες μελωδικό πλούτο και ηχοχρωματική λεπτότητα. Αργότερα στράφηκε στο θέατρο και επιβλήθηκε το 1937 με τη σκηνική καντάτα Carmina Burana (τραγούδια για χορωδία, ορχήστρα και χορό), στην οποία είναι φανερά τα κυριότερα στοιχεία της τέχνης του. Με την τονική διαύγεια, την αποφασιστικότητα του ρυθμού, τον επιβλητικό σμάλτο των ηχοχρωμάτων, ο μουσικός συνδυάζει ένα λιτό θρήνο για τον παλιό καιρό, που εκφράζει ωστόσο με έξυπνους, προσωπικότατους και σύγχρονους τρόπους. Από την κατοπινή παραγωγή του ιδιαίτερη επιτυχία είχαν. Το φεγγάρι (1939), Κάτουλλος (1943), Αντιγόνη (1949), η Comoedia de Christi Resurrectione (1957), που φαίνεται να σφραγίζει με μυστικισμό την αρχικά παγανιστική έμπνευση, Οιδίπους Τύραννος (1959), Προμηθέας (1968, από την τραγωδία του Αισχύλου Προμηθεύς Δεσμώτης). Δημιουργός αξιόλογων διασκευών αρχαίων μουσικών συνθέσεων, ο Ο. δίδαξε από το 1959 έως το 1960 στη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου, εκεί που είχε αρχίσει ως σπουδαστής τη σταδιοδρομία του. Σημαντικό είναι το σχολικό του έργο, γνωστό ως Orff-Schulwerk, που δημοσιεύτηκε το 1950-54 και που διαδόθηκε χάρη στο Ινστιτούτο Ορφ, το οποίο ιδρύθηκε ακριβώς γι’ αυτό στο Σάλτσμπουργκ το 1960 με διευθυντή τον συνθέτη. Στη χώρα μας το σύστημα Ο. εφαρμόστηκε, ιδίως σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, από την χορογράφο Ματέυ Ρουσοπούλου.